Ang Talambuhay ni Allan J. Babiano

        Noong January 20,1994,isinilang ako sa bayan ng Victoria Lagujna at napakasaya ng aking mga magulang sapagkat ako ay isinilang na ng malusog at masigla.
        Makalipas lang ang ilang taon ay marunong na rin akong magsalita,sa edad ko ng anim na taon ay pinag aral na ako ng aking mga magulang sa isang pampublikong paaralan lamang,lagi nila akong hinahatid sa paaralan upang matiyak nila ang aking kaligtasan lalong lalo na sa mga sasakyang dumaraan malapit sa aming paaralan.Dati kasi noong ako ay bata pa lamang ay napakalkikot ko at ang paborito ko raw laro noon ay POGS.ayun lang ang natatandaan ko noong ako ay anim na taon na.

Picture namin ng aking Gf noong naganap na JS Prom

        Hindi ko malilimutan ang aking talambuhay kasi noong besperas ng piesta sa amin ay naaksidente ako,hindi ko naman inaasahang mangyayari yun sakin,ang mahulog sa puno ng mangga ng dahil sa pangunguha ng SALAGUBANG.

Picture namin ng may ari ng digi-cam  ^_<

        Kahit ganun ang nangyari sakin ay tuloy parin ang kasiyahan samin,masaya rin naman ako kahit basag ang aking noo sa pagkalaglag sa puno na yun.At nung ako naman ay 10 taong gulang na ay nagka GF na ako,hindi ko naman ginusto yun pero kapag naman kami ay magkasama ay masaya kaming dalawa,lalo na pkapag kami ay sabay na kumakain at habang kumakain ay nagkukwentuhan.Pero sa pag dating ng hapon ay agad na siyang sinusundo ng kanyang mga magulang upang sabay silang umuwi na ng bahay.Yun lang ang natatandaan ko ng ako ay 10 taong gulang.
         Sa paglipas pa ng taon ay may nagawa akong kasalanan sa aking kamag aaral,kasi nagpanuntok kami sa loob ng klase at dahil dun nang suntukin ko siya sa muka ay nagdugo ang kanyang ilong dahil na rin siguro yun sa malakas kong suntok.Dahil sa nangyaring yun ay ako ang nasisi ng aking mga guro at dinala agad akoi sa guidance office.Pag uwi ko saming bahay ay nadatnan ako ng aking papa,pag kakita na pagkakita niya sakin ay pinagpapalo nya ako,ayun pala ay nalaman na niya ang nangyaring yun sa aming paaralan.

isinayaw ko ang aking mahal nung JS

          Sa mga nangyaring yun ay nagpakabait na ko sa pag aaral at maganda naman ang ibinunga nito sakin.Dahil sa pagsisikap ko na maipasa ang aking grades ay nakapagtapos ako ng elementarya.
         Nang ako ay mag high school ay napakadami ko na namang kalokohan sa pag aaral,minsan nga ay nagkaroon ako ng mga kabarkada sa klase,kaso sa pagtagal pa ng araw na magkakasama kami ay ayun pala ay pinapabayaan na nila ako,halimbawa mapaaway ako,iniiwanan nila ako,kaya yun napag isipan ko na ding lumayo nalang sa kanila ksi naisip ko rin nun na hindi makabubuti saki ang pagbarkada sa mga taong hindi mo maituturing na tunay na kaibigan.

Kuha naming larawan noong naganap na js

          Pagtungtong ko ng 2ndyear ay may isang babaing muling nagpatibok saking puso na kaklase ko pa naman,niligawan ko siya at di nagtagal ay naging girlfriend ko siya.Dahil sa babaing yun bumagsak ako sa ilan kong mga subj. hehe.Kaya yun dahil dun muli akong napagalitan ng aking mga magulang kasi inuuna ko daw ang makipag harutan sa mga babae kaysa pag igihin ang aking pag aaral.Dahil din sa kagustuhan ng mama ko na pag aaral daw muna ay nakipag break ako sa girlfriend ko,kaya lang ang sabi ng GF ko sakin ay bakit naman daw basta basta ko siyang iiwan??Pagkatapos ng sinabi nyang yun ay agad nya kong sinampal na halos mamula ang aking muka.
           Sa high school life ko ay nakaranas akong magswimming sa aming klase at dahil din dun ay nag karoon ng isang munting kasiyahan,nag inuman kami at ang matindin dun ay may isang babaeng lumapit sakin na hindi ko namn siya GF kaso kung umasta siya ay akala mo pag aari nya ko.
            Pagkatapos ng aming swimming ay nag inuman na naman kami,haiz. . . ang pakiramdam ko talaga noon ay tutumba na ko,kasi lasing na lasing nako nun.Kaw ba naman ang mag inum ng dalawang beses sa isang okasyon lamang.

Nagsalawan kami bago mag kuhan ng pic.

         Pagsapit noon ng hapos ay nagkayayaan na kaming umuwi na at pag uwi ko ay pinipilit ko na wag mag ekis ang aking lakas kasi liyung liyo pa ko nun e.Pero di bale na kasi hinatid naman ako ng aking GF bago umuwi eh,kaya masaya.Pag uwi ko samin ay agad akong tinanong ng aking mga magulang kung bakit daw hapon nako umuwi,ang sabi sa kanila ay wala lang akong masakyan pauwi,naniwala naman sila sakin kahit alam ko na mali ang magsinungaling atleast nakalusot ako sa tiyak na sermunan na mang yayari sakin dapat nun.
       Ang laki ng pasasalamat ko sa aking Gf na nag aalaga sakin sa lahat ng oras na kailangan ko ng katuwang sa aking mga problema na hindi ko kayang solusyunan magisa.Syempre nagpapasalamat din ako sa aking mga kaibigan na dinadamayan ako sa mga problema ko kahit inuman lang ang hinahatid nila sakin.heheh.


         

Ang Talambuhay ni Justine John Mendoza

     Ang talambuhay ni Baste,ang batang mayabang. ., ipinanganak ako noong ikatatlo ng hunyo,taong 1993 sa ospital ng San Pablo City Laguna.Noong iopinanganak ako ay ang daming natutuwa sakin dahil daw sa sobrang katabaan ko dahil pinaglihi daw ako sa siopao,sabi ng aking ina pinag aagawan ako sa pag karga dahil daw nakukulitan sila sakin.Inalagaan ako ng mabuti hanggang sa magsimula na kong tumungtong sa panibago kong tahanan,ang paaralan.

Buong klase namin kasama si Sir Gutierrez

       Noon ay medyo may isip na ako,kaya natatandaan ko pa na sa tuwing bago ako pumasok ay umiiyak pa ako,dahil limang taong gulang pa lamang ako ng pumasok ay hindi pa ko sanay na mawalay sa aking mga magulang.Pero dahil nga bata pa lamang ako ay baon lang ang iniisip ko kapag napasok,kasi dati ay malaki na din ang aking baon.Pero nung kinder ako,biruin nyu nag honor pa ako.Nung grade 4 naman ako ay naranasan ko ang magmahal,pero para sa iba ay puppy love lang daw yun,pero alam ko at alam din niya na paraho naming crush ang isat isa.Elementary rin ako nung una akong naglaro ng volleyball,grade 2 palang ako nun pero tinetraining na kong mabuti ng aking coach kaya nang mag grade4 na ako ay lumalaban na kami ng volleyball sa ibang eskwelahan.

Kompleto ang barkada nung JS KAya picture2x

       Sa ibat ibang lugar ay naranasan ko na ring lumaban ng volley ball,gaya ng manila,luce at iba pang lugar.Nakasali na rin ako sa deligation ng San Pablo inilaban ako sa panlarong panrelihiyon o tinatawag nilang STCAA,kaya dahil dito ay lalo pang tumibay ang aking pangangatawan sa pag lalaro ng volley ball hanggang sa nagkaroon ako ng mga medal dala ng aking pagkapanalo sa aming pinaglalaruan.
      Nung elementary ay muntik ko na nga palang makalimutan na haging na kong mamatay sa isang pangyayari na kinagat ako ng aso na may rabies,tanda ko nun 50-50 ako sa ospital.Pero dahil sa aking mga magulang ay nakaligtas naman ako sa isang tiyak na kapahamakan.Pero kahit nakaligtas ako hindi ko malilimutan na sa kabila ng pag kakaligtas ko ay ang dami namang itinurok sakin para lang maligtas ako.

Kami ng teacher ko sa english ay kumuha ng picture upang remembrance

       Nung makatungtong na ko ng sekondarya ay medyo kabado pa ako sapagkat 1st tym ko palang na makatungtong at naninibago lang siguro kasi ako sa pinasukan ko.Pero di rin nagtagal ay mabilis rin akong nakapag adjust dahil siguro ang mga kamag aaral ko dun ay aking mga kaibigan at ang iba pa ay kabarkada na.Dati ay masipag pa akong mag aral at pumasok dahil wala pa ako nung kalokohan sa pag aaral e,naglaro pa nga ako noon bilang isang Varsity sa dizon high.

Picture namin ng gf ko

Picture namin ng mahal ko nung kami ay nag sasayaw sa JS

      Napapasama na ko dati sa mga away ng barkada ko,ngunit marami pa rin namang mga katuwaang nangyayari kaya naka abot parin ako ng second year.Nag champion kami dati sa dizon na kahit isang beses ay hindi kami natalo,pero ang alam ko nun ay sa mga susunod pa na taon ay marami pang magagaling ang aming makakalaban sa volleyball.Noong 3rd year ako ay muntik na akong bumagsak pero hindi naman natuloy dahil nag summer class ako.Pero dati rin ay huminto ako ng pag aaral kasi tinatamad narin ako,kaya yun tumambay nalang ako samin ng isang taon.
         Ngayung 4th na ko ay sumali uli ako sa larong volleyball,pero hindi lang basta ako sumali kundi naging Captain Ball pa ako ng team namin.
        Sa lahat nang aming mga pinag daanan nitong 4th year ay ang pinakamaganda ay nung JS Prom dahil diko ko rin nakilala ang aking mahal.hehe kala nyu siguro nakakabored lang ang aking istorya,kahit papaano rin naman ay may love life ako na sa ngayun ay akin pa ring ipoinag papatuloy.Nung naging kami nga ay tinutukso pa ko ng aking mga kaklase na inagawan ko daw ang aking kaibigan,dapat daw kasi ay siya ngayun ang boyfriend ng aking gf ngayun.Hmmm Paxenxia na,una unahan lang talaga yan,malakas ang appeal ko eh ^_^.

Ang Talambuhay ni Kim B. Balanial

       Ako nga pala si Kim B. Balanial,pinanganak ako noong agosto 23,1995,pinanganak ako sa General Hospital S.P.C.
        Noong bata pa ako,edad 1-4 na taon ay wala akong alam kundi ang mangulit sa aking mga magulang at mga kaibigan.Kahit alam ko na galit na sila sa inaasal ko ay tuloy parin ako sa aking mga ginagawa.Pero noong  5 taong gulang na ko ay nagbago na naman ako,at nung taong din yun ay ako ay nagsimulang pumasok ng kinder.Tanda ko nun ay lagi akong hatid sundo ng aking ama,kapag nalaman ko na iniwan nya ko sa paaralan ay umiiyak ako sapagkat alam ko na wala nang poprotekta sakin.
       Nung graduation day namin ay masaya ang pamilya ko sakin dahil alam nila na maganda ang hinaharap ko,regalo nila sakin bilang isang mabuting anak ay ipinaghanda nila ako ng pagkain.Nung bakasyon namin ay nagswimming kami,para sakin isa na rin yung reunion ng aming kamag anakan.
        At nang enrolan na ng grade 1 ay parang ayaw ko nang pumasok ng paaralan pero wala akong nagawa kasi pinilit ako ng aking mga magulang na ipagpatuloy ang aking pag aaral.Tanda ko pa noon na lagi akong natutulog pag hapon,nagkameron ako ng mga kaibigan,doon kami tumira sa Brgy.San Roque Saba,kapag hapon ay naglalaro kami ng mga kaibigan ko ng tagu taguan,tumbang preso patintero at holen.
         Nang mag grade 5 ako,marami ng nagbago sakin ,medyo hindi na ako naglalaro ng mga pambatang laro,ang nakahiligan ko naman ay ang paglalaro ng computer.
         Nung nagbakasyon ako sa partido ng nanay ko sa San Miguel S.P.C ako pumunta.Pagkatapos nun ay nagpunta kami sa lola ko sa bicol sakto pagpunta namin doon ay piesta pala doon at ng pauwi na kami ay hindi ko malilimutan na naaksidente kami,nawalan ng preno ang sinasakyan namin na tamarraw FX ng nahulog kami sa malaking kanal ay tumaob kami,di ko malilimutan noon na nadag anan ako ng kalahating sako ng bigas sa kanang hita ko buti nalang walang namatay samin.
         Nung grade 6 ako ay sabik na sabik na akong grumaduate at nang makagraduate ako ay nag rnroll ako dito sa paaralan ng dizon.
         Nang 1st year ako ay madalas akong nag cucutting class at nag bike lang lagi ako,pero nagtino rin naman ako sa paglipas ng panahon
          Nang nag 2nd year ako mas naranasan kong maging mas masaya lalo na ng dahil panay ang swimming naming magkakaklase at naging Adolfo rin ako sa Florante at Laura.At di ko inaasahan na magiging 3rd kami sa labanan naming ayun.

Picture ko bago umalis ng bahay namin ^_<

         Noong maging 3rd year ako ay naranasan ko na namang magloko sa pag aaral simula umaga hanggang hapon ay nadoon lang kami sa lake,at nag kakarra,nag babasketball din kami,pero nang malapit na ang 4th grading ay nagawa ko namang habulin ang grades ko.Kaso yung iba ko namang grades ay bagsak parin ako,tanda ko tatlo ata ang bagsak ako.Kaya nung bakasyon ay nagsummer class ako ng science para lang makapag 4th year ako.

Kasama ko lagi sa kasalawan ko sa lahat ng oras kahit klase

Picture namin bilang remembrance sa aming field trip

           At noong enrollan na nang 4th year ay masaya ako dahil nakapag enroll ako kahit alam ko na may dala akong ibang subj, galing sa pag 3rd year ko na ibinagsak ko.Tanda ko nung field trip namin,nagpunta kami sa isang bio-research kung saan napagalitan kami ni Sir Lacsam kasi nagpunta kami sa bawal puntahan ng isang istudyante,malkay ba namin kung laam ko lang na bawal dun edi sana ay hindi na ko sumama.Nakakapagsisi talaga.Pagkatapos nun ay nagpunta kami sa Mall of Asia (MOA) naggala lang kami ng naggala dun at kumain sa mang inasal ng aming hapunan.Bumili rin ako ng 2 dami at isang short para naman may remembrance ako kahit papaano.Naglaro din kami ng naglaro sa time zone pero ala naman kaming nakuhang manika doon,natalo lang ako ng 250pesos ay.Pero masaya naman kaya ng pauwi na kami ay lahat kami ay nakatulog sa bus,haiz. . . Lahat kami ay sobrang pagod na pagod.Nung 4:30 ng maga ay dumeretso kami sa lake at nag bike at pag uwi ko naman ng bahay aynatulog nalang ako hanggang 2:00 ng hapon.

kinuha kong larawan na kunwari may kasama akong scientist^_^

           Nagdaan pa ang mga araw ay nagkaroon ng mga bagong programa sa amin paaralan,ito ay ang cheer dance.Halos yata araw-araw ay nag ppractice kami ng sayaw sa may Onestop pero ng nag perform na kami ay hindi kami pinalad na manalo.Kinabukasan naman ay nagkaroon ng palaro ng intersection sa volleyball at basket ball tapos pag uwi ko haiz. . .Sobra akong pagod ayun deretsong tulog.

Sa loob ng BUS namin ako kumuha nito,akala nga nila babae ako

          Sa mga mambabasa ng aking mga sulat,ang maipapayo ko lang sa inyu dito sa Talambuhay na ito ay wag na kayung mag tangkang magbulakbol sa klase.Nagawa ko na rin yan,walang naidulot na maganda sakin kaya ngayun eto ang tiwala ng aking mga magulang ay nawala.Hahayaan nyu pa bang mangyari yu nsa inyu?
    
   Sa ngayun yan na muna ang ikukwento ko sa inyu sa aking Talambuhay. .
      

Ang Talambuhay ni Jennifer Talavera Varua

Ako nga pala si Jennifer Varua labing anim na taong gulang at nakatira sa Brgy.San Benito Alaminos Laguna.Ang kapanganakan ko nga pala ay noong Oktubre 21,1994.Apat kaming magkakapatid na pare parehong napalaki ng mabuti nang aming magulang.Ang aking butihing ina ay si Helen Varua,siya ay isang mabait na housewife,ang aking ama naman ay si Jimmy Varua na isa namang pintor.
Masaya kami kasi buo ang aming pamilya,siguro naman lahat ng tao ay masaya makaita lang na buo ang kanilang pamilya diba?.Dati nung bata pa lamangako ay mahilig ako kumain ng gula pero ngayun na malaki na ko ay ang masasabi ko lamng ay "I Hate Vegetables"!!! Hahahaha.Sobrang taba ko talaga dati nakala mo ba ay mapapagkamalan mo kong lalaki,But ngayon well hindi nako katulad ng dati eehh!!...heheh
Elementary Life!Isip bata pa kotalaga noon,hilig ko makipaglaro nunkahit kanikanino basta maging masaya ako.Ang masasabi ko lang sa inyo ay wala na talagang mas sasayapa sabuhay highschool,kasi dito mo mararanasan ang tunay na hirap,saya,excitement at iba pa.Sa high school maari mo makilala ang tunay mong kaibigan at minsan naman ay may makikilala ka ring tao na hihigitin ka pailalim upang bumagsak at hindi makatapos ng pag aaral.Ang masasabi ko lang asa inyo ay sa lahat ng tao ay wag na wag mo sanang makilala ang taong traydor at dadalhin ka sa masamang daan ma hindi mag tatagal kapag kasama mo siya ay matututo ka nang kanyang mga masasamang bisyo o gawain.
Sa high school dito ko natutunan lahat ang mga bagay bagay kung paano makipagkaibigan at makitungo sa iba at higit sa lahat ay kung paano mainlove.

Napagtripan kong kumaha ng isang picture gamit ang cp ng ate ko.

Nung 1st to 2nd year ay medyo walang thrill akong nadama kasi noon ay puro nakafocuss lang sa pag aaral ang aking mga kasama.Mga isip bata pa kami nun eh.Wala nang hihigit pa sa section namin na yun kasi doon mo malalaman sa umpisa ng highschool ang ugali ng mga tao sa school na pinasukan mo.
Kaya nung 3rd year na ko ay pinilit kong kilalaning mabuti ang aking pakisasamahan,pero etong taon na to ayeto lang ang masasabi ko,The Best!!.dito ako nainlove!!hhehehe. . Napabarkada pa nga ako nun kaya yun no time for schooling,pero isa pa rin yun sa aking priority,hindi ko malilimutan yon kasi naging bad girl ako.

Para akong lalaki dati kaya kapag nag pause ay laging naka check!

Dati talaga ay nasagotko ang aking guro hehe.Nung JS naman namin ay super saya ko,kasi nalaman ko na marami pala ang may gusto sakin at napakarami rin ang nagsayawa sakin,ang mas masaya ay nung sinayaw akong crush ko OMG!:)Ang saaya ng 3rd year life ko!!
Ngayung 4th year nako,haist!dito ako nagka boyfriend na kaklase ko pa!pero hindi rin kami nagtagal dahil priority ko parinang aking pag aaral.Medyo masaya ang 4th year ko kasi sobrang gugulo ng aking mga kaklase,pero da best parin sila kasi kapag may prolema ang isa ay nagdadamayan sila upang tulungan ang may problema.Hindi na ko sumali ng JS namin ngayung 4th year kasi Hawaiian ang conceps ng JS pero hindi ko alam na mas masaya pala dun.Pero nung shindig ay sumali na ako kahit medyo borring ay masaya sin naman kasi gawa nung crush ko ang cute nya kasi ay. . Sinama ko si Margy para may kasabay ako pauwe. hahah hmp?
Ngayun korin naranasan ang mag timer!sshhh!!! pero sineryoso ko rin naman sila.Ang mas masayang part nito ay nung na announced na ang mga pangalan ng mga ggraduate nalaman ko na kasama ako,yes!!makakapagcollege na ko!!amp?!Sana makahanap na ako ng trabaho na maganda para matulungan ko ang aking magulang.hmmmAyoko silang nakikitang nahihirapan eh. . Da Best ang Highschool life ko!!

Tuwing kasama ko ang aking BFF ay kami ang laging nagpipicturan

Ang Talambuhay ni Anicris Dumandan Villanueva

Ako nga pala si Anicris Villanueva labing anim na taong gulang at nakatira sa Brgy San Benito Alaminos Laguna,ipinanganak ako noong Oktubre 14,1994.Tatlo kaming magkakapatid,ang magulang ko naman ay si Anita Villanueva,siya ay housewife lamang at ang aking ama naman nasi Cristito Villanueva ay isang karpintero,maayus naman ang aking pamilya,masaya kami lalo na kapag kami ay kompleto na magkakasama.
Nung bata pa ako ay mahilig akong kumain ng kahit ano basta mabusog lang ako,mahilig din akong manood ng T.V,at maglaro nung bata pa ako,tanda ko nun kapag naglalaro ako ay hindi ako nauwisamin ng hindi madungis.Minsan nga nagtago pa ako sa likod ng bahay namin para lang hindi ako makita ng aking mama na ganun kadungis,baka kasi mapagalitan lang ako at pagpaliguin,ayaw ko kasi maligo dati,ewan ko nga kung bakit,dahil siguro yun na bata palang ako.
Naalala ko dati nung first time ko na mabungian sa unahan pa yun,iyak ako ng iyak dahil hindi lang ako bungi kundi masakit pa ang aking ngipin nun.Dala kasi ng dala ng candy nun ang papa ko syempre bata palang ako kaya mahilig ako kumain ng candy na dala ng papa ko,yan tuloy kakakain ko ng candy sumakit ang ngipin ko.Nag sisisi talaga ako nun kung hindi dahil sa candy hindi sana ako mabubungi.Ang panget ko talaga noon muka akong lalaki kasi sobrang iksi ng buhok ko noon tapos sobrang taba ko tapos bungi pa,talagang nakakadiri ako nun!!!
Nung una kong pasok sa elementary ay ayaw ko pa talagang pumasok nun kasi takot ako sa mga guro,kasi dati ang alam ko sa guro ay namamalo kaya takot na takot ako nun,kaya bago pumasok ay umiiyak muna ako.Pero di nagtagal ay nalaman ko na mababait pala sila kasi kaya langnaman ako natakot sa mga teacher ay gawa ng mama,sabi nya kasi sakin aypag hindi ako sumulat ay mapapalo daw ako ng teacher namin.Kaya yun tumatak sa isip ko na ganun ang mga ugali ng teacher pero ngayung na experience ko nang pumasok ay nalaman ko na mali pala ang akala ko.
Masaya naman ang buhay elementary ko kahit minsan aysobra kong likot sa school,pati dun din ako 2st time nagkacrush sa isang lalaki,alam kong hindi ko pa alam ang tunay na ibig sabihin ng salitang crush ang alam ko sa salitang yun ay true love na talaga.Grade 5 ako noon at may crush akong grade 6 na,sobrang pogi kasi nung lalaki minsan nga pag recess na ay inaabangan ko siya sa canteen dahil alam kong pupunta siya doon at yun lang din ang pagkakataon na makikita ko siya.
Nang malaman ng mama ko na may nagugustuhan na akong lalaki ay agad akong pinagsabihan ni mama naisip ko nun na tama ang pangangaral nang aking mama sa akin na unahin ko ang pag aaral dahil nakakasira daw ng pag aaral ang mga crush crush na yun.Kaya yun hindi ko na crush yung lalaki,ang bilis noh. . .hehee
Natatak na sa isip ko ang sinabing yun ni mama pero ok lang,ang mahalaga ay ang aking pag aaral.
Ngayung high school na ako ay ang dami kong pinagdaanan pero dahil sa sipag at tiyaga na inilaan ko sa pag aaral ay alam ko sa sarili ko na makakatapos ako ng pag aaral.

Kapag nasa bahay happy ako kahit mag isa ,may camera naman hehehe!!.

Dahilsa payo ng aking mga magulang sakin ay sisikapin ko na makatapos dahil alam ko na lagi silang nandiyan sa tabi sa oras na kailangan ko sila,buti nga ako may mga magulang na lagi akong sinusoportahan sa lahat ng bagay na alam nilang makakabuti sakin.Pero ang hinding hindi komalilimutan ay nng nagaway sina mama at papa nang dahil sa pera,muntik na lumayas nun si mama buti nga hindi niya tinuloy ang pag alisdahil naisip daw nya na pag umalis siya ay pano na raw kami,edi wala na daw mag aalaga saming magkakapatid diba.Naging aral na sakin na mahalaga pala ang pera sa oras ng pangangailangan kaya itinanim ko sa isip ko na mag iipon ako at hindi magiging gstadora at wag gumastos sa mga walang kabuluhan na bagay.

Kapag kasama ko ang mabait kong kapatid ay lagi ko siyang kasama sa kulitan ^_^

Kinabukasan noon ay nagkaayos na muli ang aking mga magulang,masaya ako nun na nag kaayos na sila kaya nga minsan ay naisip ko na masuwerte pa pala kami merong magulang na nagmamahal samin at nag aalaga kayamarami akong natutunan sa amin kaya lagi kong iisipin na lagi akong mananaligsa Diyos at magiging matiyaga na ako sa lahat ng bagay simula ngayon.Buti nalang may mga kaibigan akongnasasandalan sa oras na may problema ako.Salamat sa kanila. . .

Huling larawan na kuha naming magkakaibigan.

Ang Talambuhay ni Yrral Timothy B. Sahagun

Ako si Yrral Sahagun,17 years old,nakatirasa Guadalupe 1 Brgy 2-b.Ako po ay isang lalake at meron po akong dalawang babaeng kapatid.Sila po ay sina Shaira Camille at Eunice Jenina Sahagun,Ang pangalan po ng aking ama ay si Larry Sahagun at ang ina ko naman ay si MArilou Sahagun.Ako po ay ipinanganak noong January 16,1994.

Class picture namin na muntik nang hindi matuloy

Nung ako po ay bata pa lamang ay napansin ng aking mga magulang na malaking balat daw ako sa pisngi at ito daw ay kulay pula.Pero sa paglaki ko ayunti unti na rin itong nawala.
Nung ako ay nagkinder na aysa aming baranggay ako pumasok,palagi akong hinahatid ng akingmagulang patungo sa eskwelahan upangmatiyak niya ang aking kaligtasan,akoay spoiled sa amin,lagi nilang ibinibigay kung ano ang aking gustuhin,siguro dahil ako ang unang apo ng lolo at lola ko.
Nang makatapos na ako ng kinder ay may sabit pa ako.Nag elementarya ako sa Ambray Elementary School,naging guro ko dun ng grade 1 ay si Mrs.Quinto.Nung araw na yun ay sobra kong likot,dati kasi dun pa kaminakatira sa Villa Antonio Phase 1 sa mismong bahay namin ngayun.Lagi akong napapagalitan ng aking guro siguro dahil lagi akong late sa pagpasok at sa sobra ko na ring kasalawan.

Proud to be mag iinum!! haha!!

Nung nakatungtong na ko ng grade 2 ay guro ko naman nun si Mrs.Simay,siya ay napakabait samin,para sakin siya na ang pinakamabait sa lahat kasi kahit anung kakulitan ko sa school ay ayus lang sa kanya bastat alam niya na hindi kami mapupunta sa masama.Nung grade 2 din ako ay nagka gusto ako sa isang babaeng lagi kong kinukulit kahit medyo mataray siya.
Pero nung pagtungtong ko ng grade 3 ay medyo may pinagbago na rin ako,kasi kahit papaano ay nabawasan ang pagkakulit ko.Siguro kaya lang naman ako nagpakabait ay sobra kasing taray ng aking naging guro siya ay si Mam Cagayat.Tuwing recess napaparusahan kami.Pero kahit ganun ang nangyari sakin ay nakapasa naman ako at nakatungtong ng grade 4.Dun medyo nagmamatured na ko bilang isang lalaki.Hindi na ako medyo magaslaw kasi mabait naman ang guro namin.Siya naman ay si Mrs.Capuno na isang iglesia kaya siguro siya mabait.Para ngang paburito niya kami kasi nagkaroon din kami ng reunion nang makapagtapos kami ng grade 4.

Picture naming magkakaklase after the JS Prom

At nung grade 5 naman ako ay talagang tinuluyan ko na ang aking pagbabait kasi napag isip isip kona rin noon na malapit na akong grumaduate.Kaya nung grade 6 ako ay nakaranan ako ng isang masayang JS.Ang sarap sa pakiramdam na kasayaw mo ang iyung crush habang may kantang malambing.Pero ang pina exciting sa lahat ay nung sasabihin na samin kung sino ang mga makakagraduate,lahat kami ay kabado sa maaaring sabihin ng aming guro,pero ng sabihin ng guro namin na lahat kami ay makakagraduate ay yun nagsigawan na kami,sobrang saya ng mga araw nayun para sakin.
Tapos yun ng graduation ko ay medyo lang kabado ako kasi wala pa si mama,nasa ibang bansa.Pero angsaya kasi habang umaawit kami ng graduation song ay halos lahat kami ay napapaluha sa sobrang saya na makakapagtapos na kami ng elementarya.Pagkatapos nung graduation namin ay nagbakasyon ako sa Guadalupe at yung bakasyon na yun ay wala akong ginawa kundi magbasketball at maggala kasama ang barkada.Napasali ako nun sa liga sa amin at hindi lang napasali kundi lumaban pa kami sa championship.

Happy to be in our JS Prom.

Ngayun nga na high school na ko ay nag enroll ako sa dizon hign nasa ngayun ay dito parin ako pumapasok,nung 1st na ko ay ang section ko ay 1-F naging kaklaswe ko pa nga nun ang aking pinsan sa hindi inaasahang panahon,haha.Sarap nga pumasok nunkasi nung 1st palang ako ay may half day pa diba.Pero nung 2nd year nako ay dun ko natutunan na bumarkada kaya dun din ako natutong magbisyo at kung ano ano pang kalokohan sa buhay.At nung 3rd year nako ay pasa parin naman ako kahit papaano,pero sa level na ito hindi ko malilimutan kasi kaming magbabarkada ay laging magkakasama salahat ng bagay saan man pumunta.Kaya samasama rin kaming umattend nun ng JS .At ngayung 4th year nako ay ginawa ko ang lahat para mapabilang akosa mga kaklase kong magsisipagtapos at magigingmaginhawa ang buhay balang araw.
Kaya ngayung April 2 ay asahan nyu na makikita nyu ako sa graduation hawak ang aking DIPLOMA!!Dahil yan sa pagsisikap kong makapag tapos,kaya kahit may bisyo wag lang aalisin sa isipan na makakapagtapos ka.

Talambuhay ni Felix Dumaguin

Sisimulan kong ipakilala ang aking sarili,ako nga pala si Felix Rojo Dumaguin ipinanganak noong taong 1889 buwan ng abril 14.Ang mga magulang ko nga pala ay c Alex Asueldo Dumaguin at ang aking inang si Fe Manzanilla.
Nagkakilala ang mga magulang ko sa isang sayawan na naganap sa bayan namin sa masbate.Habang nagkakasiyahan ang buong pamilya nina papa ay bigla namang dumating cna tita,ipinakilala nila si mama sa aming pamilya.Syempre si papa naman nun ay wala pang asawa kaya nung una palang niya makita si mama ay niligawan nya na ito.Yun ang pagkakasabi sakin ni papa kung pano daw sila nagkakilala ni mama.
Ngayun nga na magkasama na sila ay doon na ko nabuo.Si mama ay sumasideline lang minsan sa pag mamanicure.At si papa naman ay isang mangingisda.Kung hindi dahil sa pagsisikap nilang maging mabuting magulang sakin ay hindi ako aabot nang high school.
Pinalaki nila ako ng maayos,pinag aral sa Dayhagan Aroroy Elementary school.Grade 1 palang ako nun nung matuto akong sumugal sa mga problemang dinadanas na ng aking pamilya.Mahirap lang kami kaya siguro ang madalas naming problema ay ang pinasyal na pangangailangan.Minsan hindi na ko nakakapasok kasi wala akong pambaon,pero ang madalas kong idahilan sa aking guro ay may sakit ako o kaya naman ay may pinuntahn kami ng pamilya ko.
Pero sa pagsisikap kong pumasa ay nakatapos ako ng grade 1.Nung bakasyon kahit bata palang ako ay tumutulong nako sa aking pamilya sa kanilang trabaho.Minsan sinasamahan ko sina papa sa pangingisda sa laot.Minsan nga sa sobrang likot ko sa bangka ay haging nako mahulog sa sinasakyan namin.Sa nangyaring yun ay nagalit sakin si papa kaya nadala siyang isama ako sa pangingisda.
May mga pangyayari din ako na hinding hindi ko malilimutan lalo na nung Grade 4 na ko,syempre malaki na ko may muwang na sa mga nangyayari sa aking paligid,may ginawa kasi akong kasalawan dati na ikinagalit nang aking guro,tuwi na lamang may nang aasar sakin ay lagi kong isinusumbong kay teacher.Siguro sa kakulitan ko nang kasusumbong kay mam napikon na siya sakin at imbis na yung kaklase ko ang pinagalitan nya ay ako na nagsumbong ang napagalitan.
Nag 1st year high school ako sa amin sa masbate nakita nina mama at papa na sa eskwelahan namin ay maraming estudyante na masasalaw at para bang mabisyo.Kaya inantay lang nina mama at papa na matapos ko ang aking unang taon sa high school.
Pagkatapos na pagkatos ko nang 1st year ay bigla akong nagkasakit,2 buwan akong nasa bahay at nagpapagaling kaya ang nangyari ay hindi na ko pumasok.
Tinanong ako nina mama kung papasok pa daw ako ng high school.Pero ang sagot ko sa kanila ay ayoko nang pumasok,nang malaman ni papa na ayun ang pasya ko ay nagalit siya sa akin.Kaya pinadala nya ko sa tiyuhin ko sa katabi lamang ng baranggay namin.Sumama nalang ako lagi sa tiyo upang mangisda.
Sa hirap nang dinanas ko sa pagtatrabaho ay pinasya ko nalang na pumasok muli at mag aral.Kaya ang ginawa nina papa ay ipinadala ako dito sa San Pablo upang ipag patuloy ko ang aking pag aaral.Pero pagdating ko dito sa laguna ay hindi muna ako nag aral,ilang taon muna akong nagtrabaho sa construction kahit 16 anyos pa lamang ako.Pagsapit nang aking 18 kaarawan ay parang naawa sakin ang tiyuhin ko at tinanong nya ko kung gusto kong ipagpatuloy ang pag aaral ko. .Nag dadalawang isip pa ko nun kung itutuloy ko paba ang pag aaral ko pero sa kagustuhan ko ding makatapos ay tinanggap ko ang kanyang alok sakin.Nag aral ako sa pinapasukan ng aking pinsan,iyun ay ang Dizon High.
Nang ituloy ko na ang pag aaral ko ay 2nd year na ko,Habang nag aaral ako ay tumutulong din ako sa aking tiyo para sa gastusin,kasi tuwing sabado at linggo ay nagtatrabaho na ko.Sa parteng 2nd year ako ay may nakilala akong mga kaibigan na tumutulong sakin sa pag aaral sila ay sina Jerhel at Robles.
Tanda ko pa yung mga kalokohan namin dati,talagang nagpunta pa kami sa Netopia para mag download nang picture sa friendster.Pero pano nga kami makakapag upload kung wala naman kaming picture??Syempre nagpicturan muna kami sa may loob nang netopia.

Picture ko na kuha pa sa netopia kasama ang aking kaibigan

Pero hindi jan nagtatapos ang kwento ko.Pagkabakasyon namin ay umuwi muli ako sa masbate upang doon magbakasyon.Ang saya nang naging bakasyon ku don kasi para bang namiss ako nang aking mga kapatid at pinsan doon.Kahit sa edad kong ito naglaro pa kami nun sa dagat na malapit samin,tanda ko nun nung ibinaon ako nang mga pinsan ko sa lupa.Tumulong pati mga barkada ko para daw mailibing ako.Kala nila matatakot nila ako ha. . hehehe

Kinuhanan ako ng picture noon nung mapagtripan ako ng pinsan ko

Sa bakasyon ding iyun ay may natutunan akong mga bagay bagay sa amin.Lalo na nung tinuruan ako nang aking mga barkada mag mutor.Astig talaga ako nun sa motor.Para bang napakayaman kong tingnan.

Ala-ala ko noong tinuturuan pa lang ako magmaneho ng single

Ngayung 4th year nako ay sobra kong daming ginagawang kasalanan,minsan kasi napapasama ako sa iba naming kaklase sa pagliban ng klase.Ang naging epekto naman sa akin nung ginawa ko nun ay marami akong grades na ibinagsak.
Pero ang best part nang aking pagiging 4th year ay nung nag field trip kami nun.Bago ko umpisahan ang aming paggagala ay nagpapicture muna kami ng pinsan ko,para souvenir namin sa pag attend ng field trip.

Picture namin ng pinsan ko nung Fieldtrip namin

Nang magumpisa na kaming mamasyal ay dun ako sumama sa aking mga kaklase.Ang saya nila kasi nandun ako,ako lagi kasi ang inaasar nila.Minsan daw pag nakita nila akong isang ganap na scientist ay luluhod daw sila sakin.heheh
Mas hindi ko malilimutan ay nung picturan na kasi marami din ako dung naipon na picture eh.Kapwa kaming masaya,walang nalungkot nung uwian kasi umuwi kami na dala ang mga ngiti ng dahil sa field trip naming yun.Dahil din dun nakilala namin ng lubos ang isat isa.

Kuha naming picture ng mha kaklase ko nung fieldtrip

Sana walang makalimut sakin sa darating na graduation,alam ko lahat kami ay naging masaya nitong high school.Sana hindi nila alisin sa kanilang isipan na minsan akong dumaan sa kanilang buhay at nagbigay kulay sa mga oras na nakasama nila ako.

Picture ko samin ng nakahubad. . hehe!!

Talambuhay ni John Wilmer Coro

Ako si John Wilmer P. Coro isinilang noong ika labing-apat ng abril taong 1995 isinilang ako sa lungsod ng San Pablo Laguna. Ako ang bunso sa aming mag kapatid. Dalawa lamang kaming mag mag kapatid at ang panganay kong kapatid ay babae na tatlong taon ang tanda sa akin.
Ako ay nagsimulang mag aral ng kinder noong ako ay naging 6 na taong gulang naat pumasok ako sa bagong bayan daycare center lagi akong inihahatid ng aking ina at tuwing pag awas ay nagpapabili ako sa kanya ng pagkaen at minsan ay laruan at noong ako ay nagtapos na ng aking pag kikinder ay nirigalohan ako ng aking ama ng kotse at ipinaghanda din nila ako ng sopas at pancit.
Noong nag b-day naman ako ay ipinag patay ako ng baboy ng aking ama upang gawing handa at napaka dami kung natanggap na regalo noon kaya ako ay masayang masaya at tuwing sumasapit ang bakasyon ay nag babakasyon kami ng kapatid ko sa liliw sa bahay ng mga pinsan ko at pumasok naman ako ng elementary sa San Pablo Central School.
Noong unang pasukan ay nahihiya pa ako dahil wala pa akung kakilala pero pag tagal tagal ay marami na rin akung naging kaibigan. Mababait naman silang lahat pero meron din akong bargas na kaklase at makukulit.

Kunwari manghuhula ako

Tuwing reses namin ay naglalaro kami sa labas ng class room at noong grade 1 ako natutong bumasa ng tuloy-tuloy at mag sulat sa note book at nakatapos ako ng grade 1 at nag grade 2 na nga ako. Ako ay naging makulit na at dahil sa kakulitan ko ay lagi akung napapagalitan ng aking teacher.
Pero kahit papaano ay mabait naman ang teacher ko at magaling din siyang mag turo. Tinuruan nya kaming sumulat ng kabit-kabit at lagi din akung napapaaway, uso nun ang mga siga sa room.
Kaya gusto kung maging siga kaya lagi akong napapaaway sa isa kong kaklase na gust ring maging siga sa room namin pero ang away naming ay away bata lang naman na puro bungguan at tulakan at natapos ko rin ang grade 3 tapos nun ay naging grade 4 na ako. Panibagong mga kaklase at kaibigan nanaman pero may akong kaklase na kaklase kuna kaya noong unang pasukan ay may kakilala na agad ako. L
Lagi akong tinatawag ng teacher ko para sumagot pero minsan ay hindi ko nasasagot ang mga tanong niya dahil minsan ay hindi naman ako nakikinig. Ang pinaka gusto kong subject noon ay science at hekasi dahil madali lang at interesado ako sa subject at ang pinaka ayaw ko naman sa math dahil nahihirapan ako mag solve at nakatapos din ako ng grade 3 at grade 4 na ako sa pasukan.

Sumusunod ako sa uso kaya napagtripan ko na magsuot ng ganyan ^_<

Noong ng grade 4 na ako ay nagging matigas na ang ulo ko at palasagot kaya lagi akong napapagalitan ng aking mga magulang at minsan ay pinapalo madalas din akong mapagalitan ng mga teacher ko dahil maingay ako sa klase namin at may isa akong kaklase na lagi kong inaasar kaya napikon siya sakin at pinilipit ang aking kamay kaya napaiyak ako sa sobrang sakit kaya isinumbong ko siya sa aking teacher.
Tuwing lunes ng umaga naman ay may flag ceremony kami pero minsan hindi ako nakaka attend dahil nag gagala na lamang kami.
Tuwing papasok sa umaga ay mag kasabay kami ng kapatid ko at pag awas naman ay napunta ako sa office ng aking ama at tuwang tuwa sa akin ang mga ka opisina niya dahil ang kulit kulit ko daw at tuwing na ng hapon ay uuwi na kami.
Pag pasko naman ay dinadala ako ng aking ama sa mga ninong at ninang ko para mamasko lagi akong nakakadami ng napapaskohan noon at pagkatapos ng pasko ay bagong taon naman mas masaya ang bagong taon kasi ang dami naming handa at pag nag 12:00 na ng gabi ay lumalabas kami para manuod ng mga nagpapaputok at napaka ganda ng kalangitan noon dahil puro fire works at pagkatapos ng putokan sa labas ay papasok na kami sa luobb para sabay sabay kumaen at maya maya ay tutulog na.

Nakatapos nadin ako ng grade 4 at grade 5 na ako sa paukan mas masaya ang nagging grade 5 ko dahil mas madami ako nagging kaibigan at natuto narin akong bumarkada. Lagi kami mag kakasama nuon at puro kalokohan kami kaya madalas din kaming napapalabas ng guro. Pag sabado ay napunta ako sa bahay ng kaklase ko para duon maglaro ng playstation at hapon na ako uuwi.
Pag nasa school din kami ay lagi kaming nag lalaro ng habol habolan at nakatapos na ako ng grade 5. Grade 6 na ako pero malungkot dahil hindi ko na kaklase ang mga kaibigan ko nung grade 5 pero may mga bago akong kaibigan na nakilala at masaya din sila kasama.
Sa kanila ako natutong mag computer at na addict ako dito minsan ay late ako sa pang hapon kong subject dahil nag kocomputer pa ako kaya dahil duon ay bumaba ang aking mga grades. Kaya tinigil ko muna ang pag kocomputer ko at nag aral mabuti para tumaas ang mga bagsak kong marka at dahil sa pag aaral ko ay tumaas na muli aking mga marka.
Nag X-mas party kami nuon at ang nakuha kulang ay picture frame at may kaklase kaming bakla na lagi naming pinag titripan at dumating na ang araw ng aking pag graduate at masayang masaya ang mga magulang ko nun dahil nakatapos na ako ng elementary at high school na ako sa susunod na pasukan kaya pinaghanda nila ako at binigyan akong aquarium ng aking tiyo.
Dumating na ang araw na papasok na ako ng 4thyear kaya kabado ako dahil mga bagong muka ang nakikita ko at hindi ko pa alam kung saan ang room ko kaya hinanap ko ito buti na lang may kaklase akong kakilala ko kaya may makakasama na ako.
Tuwing reses at awasan ay kami ang mag kasama noong una pero pag tagal tagal ay marami na rin kaming naging kakilala at kabarkada tuwing uwian ay mag kakasabay kaming naglalakad at puro kalokohan din kami noon kaya bumagsak ako sa iba kong subject pero naipasa ko rin ito at pa permahan na ng clearance.

Picture ko nung JS na inedit ko dahil fan ako ng MYX

Lagi akong nahihirapan sa pag papaperma dahil kulang kulang ako sa requirements pero natatapos ko rin ito at sa susunod na pasokan ay 2ndyear na ako at nuong second year ay mas lalo akong nagging makulit at pala cutting lagi ako napapagalitan ng adviser namin at pinapatayo.
Minsan ay nag punta kami sa bahay ng kaklase naming at nung pa uwi na kami ay doon kami dumaan sa pababa papunta sa lake at bigla akong nadulas at nag pa gilong gilong hanggang gitna buti na lang ay nakapitan ako ng kaklase ko kaya hindi nag daredaretso ang pag kaka hulog ko kaya nag pasalamat ako sa kanya at nakatapos din ako ng 2nd year ng walang hulog na subject.
3rd year na ako ngayon at naging masaya ang taong ito dahil madaming magaling mag patawa sa room naming at lagi samin na bubuset ang mga teacher naming dahil napaka kulit namin at napaka ingay pa lagi din nangungupit ang isa naming kaklase ng C.E.D kaya minsan ay libre na kami sa CED at nung 3rd year kami ay pag nag kayayaan mag ang dalawa ay mag kacutting na rin ang mga iba kaya pag dating ng hapon ay kunti na lamang ang napasok at noong nag J.S na nga ay masaya din dahil 1st time ko pa lamang ito. Kunti lang ang naisayaw ko dahil nahihiya akong mag sayaw sa gitna at pag katapos ng J.S ay nagka yayaang mag inom kaya sumama ako.

Isang magandang picture namin noong JS Prom na hindi namin makakalimutan

1st time ko lang din magi nom nuon kaya malakas pa akong magi nom pero nung naubos na naming yung mga alak ay ako`y hilong hilo at hindi na ako makatayo kaya doon na lamang ako natulog sa bahay ng kaklase ko at ang iba kaklase ay lasing na rin nung nagising ako ay 2:00 na ng hapon at umuwi na ako medyo hilo pa ako nun.

!st tym ko mag inum after JS

Kaya pagka uwi ko ay naligo agad ako. Nakatapos na rin ako ng 3rd year ng walang hulog na subject at nag 4th year na nga ako isang taon na lamang at gagraduate na ako. Kaya ngayong 4^th year ay nag sisikap na akong mag aral para maka graduate at mag collage na masaya rin ang 4th year ko ngayon dahil ditto ko nakilala ang 1 tao na G.F ko na hanggang ngayon ay g.f ko parin at masaya din dahil sa mga barkada ko at sana maka graduate ako yun lang.

Picture namin ng mahal ko

Talambuhay ni Jordan Montejo

         Nagsimula ang lahat sa San Francisco Calihan,ipinanganak ako noong disyembre 27,1995.Ang buo kong pangalan ay Jordan Audije Montejo.
         Nung bata pa lamang ako ay sakitin nako pero kung hindi dahil kina itay at inay na nagtatrabaho parqa lang makuha ng pambili ng pagkain at gaot sakin ay matagal na akong wala dito.Pero sa paglaki ko naman ay nawala na ang sakit ko na nagpapahirap sakin at saking mga magulang.
         Tanda ko pa nung kasama ko ang anak nina tita ko,lagi kaming naglalaro sa may tabing ilog nang walang kasamang nakatatanda samin.Dahil nga sa mga panahong iyon ay kami lamang ang magkasama ay nagpunta kami sa mismong ilog na upang maligo,kaso di ko inaasahang sa ginawa naming yun ay malulunod ang anking pinsan.Buti nalang maraming tao ang nakatira malapit sa tabing ilog dahil kung walang tao dun marahil wala na ang aking pinsan.
         May mga problema akong hinarap nung elementarya ako,lalo na nung grade 2 pa lamang ako,lagi akong inaasar nung ka klase kong mayabang kaya dahil sa ginawa nya y nagalit ako,nag away kaming dalawa,kahit mga bata pa lamang kami ay nagsuntukan na kame.Kaya lang pareho kaming umiyak.Tinanong kami ng aming guro kung anung nangyari samin.Nang malaman niya ang lahat ay Nagalit siya at pinag iskwat kami ng matagal tapos sa dulo ng mga kamy namin ay may nakapatong na dalwang libro.Nang matapos ang klase saka pa lamang kami pinatigil ng guro namin at tinanong kami,Uulitin nyu pa ba ang ginawa nyu??Syempre ang sabi namin sa kanya ay hindi na muling mauulit,kasi nakakangalay talagang sa buong oras ng klase ay naka iskwat kami.
          Pag uwi ko nang bahay ay kasama ko ang aking mga kaibigan,sa pag gagala namin ay may nakita kaming puno pero hindi namin yun alam kung anung binubunga nito,pero duhat talaga yun,tinawag lang namin itong puno ng Maiitim na ubas.Kasi kulay itim eh.Pero hindi ito kasing lasa at kasing mahal nang tunay na ubas na alam namin.
          Ang hindi ko malilimutang prutas na pinakamasarap para sakin ay ang tinatawag naming strawberry ng mahihirap.Masarap ito kaso mahirap kunin kasi ang daming tinik ng puno nito.Hindi kami makakakuha ng bunga nito kung wala kaming sugat.astig diba??may requirements ang punong yun.Minsan nga nagpaparamihan kami ng sugat.hehe
          Mahilig din akong maglaro ng saranggola,madali lang itong gawingamit lamang ang plastik at patpat at kapag nagawa na ito ay kakaibang saya ang maidudulot sa iyo.
         Ang saranggola ay tulad ng buhay ng isang tao kapag ikaw ay patuloy nang lumilipad ng mataas at kapag naabot mo na ang pinapangarap mong taas kailangan mo nang makuntento at kapag lalo mo pang tinaasan sumirok at bumulusok muli pababa.Dpat kung anung meron ka ay makuntento kana,wag ka dapat maging mapag sarili sa mga bagay bagya na hindi naman nararapat mapasaiyo.
         Ang isa pang kinatutunan kong laruin ay ang patintero,kailangan mo sa larong ito na malampasan ang mga bantay sa bawat linya na dadaanan mo.Ang sarap talagang balikan ang mga ala ala ng pagkabata,laro na yung mga panahong naglalaro pa tayo.Pero sa lahat nang laro ay ang bahaybahayan ang astig,haha.Kasi dito may family planning na agad.
          Kailangan kumuha ka ng kahoy na ipangbabakod mo sa iyung gagawing bahay bahayan.Dapat talaga malalim ang pagkakabaon ng kahoy para hindi agad masira ang gagawin mong bahay.
           Pero para sakin hindi lang paglalaro ang alam naming gawin sa bahay bahayan naming iyun,kasi natuto ako dung magluto ng ibat ibang pagkain, kahit nga ung maliit na dahon ng mangga ay natutunan kong kainin eh.Pero sa paglalaro naming yun ay aksidente kong natabig ang basong babasagin sa loob ng pinaglalaruan namin.Nabasag yun kaya sa takot ko na makita yun ng mama ko na nabasag yung basag yung baso namin ay itinapon ko na lang ito sa labas ng bahay bahayan.
           Sa kasamaang palad naman aybiglang nabuwal ang aming bahay bahayan kaya dali dali akong tumakbo palabas kaso sa pagtakbo kong yun ay hindi ko napansin yung tinapon kong basag na baso kaya nabubog ako.Sa biglaang pagkakatungtong ko sa bubog ay hindi kona naramdaman ang sugat pero natakot ako kasi hindi tumitigil ang paglabas nang dugo sa aking sugat.
           Pag uwi ko samin ay nakita ni mama ang sugat ko,imbis na gamutin nya yun ay pinagalitan nya pa ako,maya maya pa ay kumuha siya nang alcohol at ibinuhos sa sugat ko.Sobrang sakit talaga ng naranasan ko doon.
         At doon ko napagtanto ang mga sinasabi nang mga nakatatanda sakin na Kung ano ang itinapon moay siya ding babalik sayo.
         Pagtungtong kong high school marami nang nagbago,kung dati ay lagi akong laro,ngayung high school ay hindi na uso yun,ang kinahiligan ko na ngayun ay ang pag aaral at pag babasanang libro.
          Nang 1st year ako ay marami akong nakilalang mga bagong kaibigan,nung 2nd year naman ay ganun din bago na naman.Pero nung 3rd year na ko,eto ang pinakamasayang bahagi nang high school life ko,di to nag umpisa ang pagbubulakbol ko,kung saan saan ako pumupunta,basketball court,computer shop at iba pang mga instrumento upang magbulakbol.
         Ginawa ko naman ang lahat upang makabawi.Kaya nung 4th grading ay wala akong bitbit na bagsak na grade.Pero nagyung 4th year madami akong naging barkada,labing isa kaming lahat kaya ang bumangga tibag!!

Kasama ko ang Bestfriend ko ng madalas sa JS namin

Pagkatapos ng JS ay konting kasayahan hehe!!

        At tungkol naman sa grades ko ngayung 4th year ako ay ayus naman kahit may kaunting bagsak.Pero ang malupit sa aming mga 4th year student ay nung JS namin kasi may nakilala akong babae na crush ko talaga.Ang ganda kasi nya eh.Kaya kosiya nagustuhan ay dahil sa pisikan at ugali nya.

          Ang saya naming mag babarkada.Huling huli kami sa akto.HAhahaha

Salawan lang kahit tulog ang ibang kasama namin! !uhm...

          Sana maulit pa ang mga magaganda naming samahan.

Talambuhay ni Joan delos Angeles

           Ako si Joan delos Angele,kipinanganak noong ika-20 nang agosto,1994,nakatira sa brgy.San Diego S.P.C.Ipapakilala ko muna ang aking mga magulang na sina Marivic delos Angeles at Juan delos Angeles.

Kuha kong picture sa bahay ng tita ko

           Ganap na alasdose ng tanghali noon ayon sa kwento ng aking tatay sa akin,naliligo daw kami noon sa sapa ng aking mga pinsan.Dahil wala pa kaming muwang noon sa buhay ay super kukulit at likot namin.Nagbubuhusan kami nang tubig at naghahabulan,pero hindi ko akalaing sa paglalaro namin ay may papalapit na palang aso,sa pangyayaring yun ay lalo kaming nagtakbuhay, sa kasamaang palad ay ako ang nakagat ng aso sa kaliwang binti.Bigla namang nawala ang mga pinsan ko,ayun pala ay nagpunta sila sa bahay upang sabihin kay tatay ang nang yari sa akin.Sa nang yaring yun ay pumunta agad si papa sa aking kinalalagyan,pagkatapos nun ay dali dali siyang sumeretso sa bahay ni na Linda na may ar            Nang mag aapat na taon na daw ako ay ang trabaho daw ng nanay ko nun ay isang labandera.Tumutulong siya sa aking papa upang mabayaran pa ang mga inutang namin sa pagpapagamot dati.May isa nga pala akong kapatid.Ang pangalan nya ay si jovert delos Angeles.i nung aso na kumagat sakit.Kita ko sa aking papa ang sobrang pag aalala nang makita nya ako sa ganung kalagayan.

Bago ako pumasok ay kinuhanan muna ako ng tita ko^_^

          Nung grade 1 nako ay ang guro ko ay nakatanggap ng mga regalo mula sa mga kaklase ko pero ako hiyang hiya sa kanya kasi birthday nya ay wala man lang ako ng naibigay.Pag uwi namin sa bahay ay nagulat ako kasi pupunta daw kami sa jollibee,excited kami ng mga pinsan ko kasi bihira lang kaming pumasok sa jollibee,kasama rin nina ate karen ang kanyang pamangkin.Super cute nya talaga.Kaya lang imbis na sa jollibee kami pupunta nun ay sa lake ang deretso namin kasi puno na ang jollibee.Sayang talaga yun.hmmm
          Pag uwi namin ay tawanan parin kami ng tawanan kahit nsa loob kami nang jeep pati nga si manong drayber ay nakikiepal na sa aming biruan.Pagdating namin sa bahay nina ate ay nagtimpla agad siya ng juice kasi pare pareho kaming  uhaw.Hindi ko talaga malilimutan ang mga sandaling kasa kasama ko siya.
          Noong grade 3 naman ako,si Ms.Elizabeth naman ang aking naging guro.Sobrang istrikto nya samin,kahit konting pagkakamali lamang ang nagawa namin ay pinapagalitan nya agad kame.May motto daw siya sa buhay nya,ayun ay ang Kasalanan ng Isa ay Kasalanan ng Lahat.
         Minsan nga ay may nagdadaldalan sa aking mga katabi kaya buong klase ay pinagsulat nya sa papel ng Hindi Na Po Ako Mag iingay Sa Oras Ng Klase.

Class picture ng ate na mahal na mahal ko

         Ang pinakamagandang nangyari nung elementary pa lamang ako ay nung grade 5 na ko.Kasi dun ko nakilala ang crush ko.Ang saya talaga nun,nagkataon pa na magkatabi kami sa upuan.Lagi kaming nag uusap.Siya ang naging best friend ko nung taon na yun.Hindi ako nahirapang makisalamuha sa iba pa naming kaklase ng dahil sa kanya.Kapag nga may nang aaway samen ay pinapatigil nya kahit alam niya na hindi naman susunod ang iba kong kaklase sa kanya at sa halip siya din ay aasarin nila.
         Grade 6 na ko malapit na ko makatapos ng elementary.Madami akong mga pangyayaring hidi rin malilimutan nung grade 6 ako.Kasi yung best friend ko nung grade 5  na kaklase ko pa rin nung grade6 ay pinadapa ng sir namin kasi daldal ng daldal.yun ang napapala ng maingay hahaha....

Picture ng  mga kabarkada kong makukulit

       Simula nang ako ay mag grade 3 hanggang grade 6 si nanay ay nagtitinda ng gulay at si tatay naman ang naghahatid sa palengke.Dahil sa pagtutulungan nilang mapag tapos kami ng pag aral ng kapatid ko ay nagawa nila ito.Laking pasalamat ko na nga lang kasi nagkamagulang ako na katulad nila.Noong bakasyon naman ay May,2007,dahil bakasyon nangangalakal kami sa bukid upang may maitinda.Pag sabado naman at linggo minsan ay taga hatid naman kami ng ibang kalakal sa palengke.Si tatay naman ang nagtatanim ng ibang gulay na maaari naming ipang ulam upang tipid sa gastusin.Nagtatanim siya ng pechay,mustasa at talong.
        Nung bakasyun din na yun ay tinanong ako ni mama kung gusto ko daw mag high school at kung saan ko daw gustong pumasok.Sabi ko kay mama ay sa Dizon high nalang para makatipid kami sa gastusin.Noong unang araw nang pasukan,sobrang kabado pa ko nun kasi wala akong kakilala sa school.Kung may kakilala man ako dun ay hindi ko naman sila kaklase.Pero may isang babae na nagpakilala sa akin.Yun nga siya ang una kong naging kaibigan nung high school.Siya rin ang itinuturing ko na best friend.Minsan nga naglaro kaming magkaklase ng sipa bola,ang tanga ko ngang sumipa kasi pagsipa ko sa bola ay nadulas ako.Ayun nagtawanan ang mga kaklase ko,sa sobrang hiya ko ay umalis nalang ako dun nang umiiyak.Kinabukasan bumawi naman ako sa kanila,naglaro ulit kami ng sipa bola kaso nang pag sipa ko,hindi na nga ako nadulas pero yung sapatos ko naman ay kasamang tumalsik nung bola.Sabi ko sa sarili ko ang malas ko talaga sa larong yun kasi lagi nalang akong napapasama tuwing sisipa ako.

Class picture namin na kaklase din namin ang kumuha

        Nung second year na ko ay marami na kong naging kaibigan,naging tambayn namin ang tindahan nina tita elsa,nanay ng pinsan kong si Erwin Baldovino.
        Si Erwin na yata ang lagi kong nakikita kasi kaklase ko siya nung 2nd year hanggang 4th year.Tanda ko nung 3rd year ako inaasar ako ng kaklase ko na si Creer na mommy D. daw ang itatawag nya sakin.Sa asar ko sa kanya napag hampas ko siya ng walis tambo.Halos mapaiyak ko nga siya doon.Syempre ikaw ba naman ang hampasin ko ng tambo hindi ka ba masasaktan??
        Ngayung 4th year na ko meron akong nakabarkada na lumiliban ng klase.Pero buti nalang hindi ako sumasama sa kanila dahil kung napasama ako tiyak hindi ako makakapagtapos ng high school.
        Iba talaga ang buhay high school may ibang masaya may iba namang malungkot.
Pero para saken hawak natin ang mga maaaring mangyari sa atin.Nasasaatibn na kung aayusin natin ang sarili natin tungo sa tagumpay.Masaya ako na makakapagtapos ako pero alam ko na doble ang sayang nararamdaman ng mga magulang ko dahil napag tapos nila ang kanilang anak.
      Diba yun lang naman ang pangarap ng isang magulang sa kanilang mga anak?Ang mapagtapos sa pag aaral ang kanilang iniingatang kayamanan,ang kanilang anak.

Talambuhay ni Jerhel Agoncillo

          Hayaan nyung ipakilala ko muna ang aking sarili. . Ako si Jerhel Agoncillo ng brgy.Concepcion village S.P.C,16 na taong gulang. .
          Uumpisahan ko ang aking kwento noong ako ay bata pa lamang.Tanda ko pa nung elementary pa lang ako Grade 1,kapag papasok ako ng school gusto ko lagi kong kasama ang mama ko. .. Pag nakita ko siyang umaalis at iniiwan akong mag isa dun ay umiiyak agad ako. . . Ewan ko nga kung bakit eh,pero nung tumagal na din ako sa klaseng yun ay natutunan kong makisama sa mga kaklase ko.
         Tanda ko nun,diba uso pa nun ang bag na may gulong?? nag pagulong ang kaklase ko sa loob ng classroom namin . . Ginaya ko nga siya, kinuha ko agad ang bag ng kaklase ko na may gulong. . Kaso sa kasamaang palad ako ang napag abutan ng techer namin na nag papagulong sa loob ng room namin. .pinagalitan nya ko,alam nyu ba kung anung parusa ang ginawa nya saken?? hmmm....Pinagpagulong nya ko ng sampung beses na pabalik balik sa corridor ng school namin. . Syempre umiyak ako nun,nakakapagod kaya..
         Pero ang pinaka hindi ko malilimutang nangyari saken nung elementary ako ay nung grade 5 palang ako,kasi ganito yun,kaming mag kakaklase ay naglalaro sa gym ng central, sa taas ng gym ay may classroom dun,at sa labas nun ay may painting, syempre curious kme ng kasama ko kung anung klaseng painting ang iginuhit nun.Ibinalik namin agad ito,pero ung isa naming kasama ay kinuha pala ang painting na yun inihian nya nga yun eh. Hindi lang yun ang nangyari sa kaawa awang painting na yun ung isa pa naming kasama ay kinuha ito at ipinadulas yung painting at nasira. . .
         Pagbalik na pagbalik namin sa room namin,pinatayo agad kme ng teacher namin,agad kaming tinanong kung anung kasalanan ang ginawa namin. . .Syempre sa takot ko nalang sa guro ko sinabi ko agad ang totoo. . Pero hindi pala sa lahat ng oras ay dapat totoo ang sinasabi,dahil nung umamin ako ay biglang sinabi nya na dalhin namin ang magulang namin. . Haiz. . . napalala. .

Picture namin sa TLE nung nag pinta kami gamit ang kamay

          Nang bakasyon naman namin,ito na!!! Dito na nag umpisa ang mga trahedya saken. . .sobrang pinahirapan ako ng bakasyon na to. . Daig ko pa ang isang babae,kasi kapag ginagabi ako ng uwi gulpi agad ang katapat ko. . .hmm... minsan nga nag bike ako sa isang subd. kasama ko ang mga barkada ko nun,ipinahiram ko sa kanila ung bike kaso sakto namang dating ng mama ko. . Kita ko sa malayo palang parang may masamang hangin na dumadating at di nga ako nagkamali. . Kanina pa daw nya ko hinahanap . . Yun naman pala bike ko ang hinahanap nya,at nung sabihin ko na ipinahiram ko yun ay habukin ko daw ang barkada ko na yun at kunin ang bike pag katapos kong kunin ay umuwi daw agad ako at mag handa. . Maghanda?Para saan??Alam ko agad kung anung meaning ng salitang yun,walang iba kundi isang malupit na palo!!!
         Pagdating ko agad samen hindi na ko mapakali,iniisip ko kung anung ipang haharang ko sa may puwitan ko,lalagyan ko ba to ng kahoy,karton o dadagdagan ko ang shorts ko. . . haha
        Inaasahan ko na pagdating na pagdating ni mama gulpihan na,hindi nga ako nagkamali. .

Kuha namin sa naganap na concert sa awitan sayawn at tugtugan.Apat kami pero masaya

        Tapos na ang bakasyon grade 6 na ko. . . ang natatandaan ko lang talaga na nangyari nun nung grade 6 ako ay nung nagpaltukan kme ng paple ng mga classmate ko eh. . . tapos nagalit ana guro namin. . . Pinapila nya kaming mga lalaki sa likod ng classroom namin tapos alam nyu ba kung anung sumunod na nangyari??Pinag hubo niya kame!!! yung kaklase ko naman na luko mag huhubo nga!! haha

               Sa pagpapatuloy ng aking kwento ay sisimulan ko itong muli noong ako ay nag high school.Sabi nga nila ang high school life ang may pinakamagandang pangyayari sa ating buhay.
     Kaya lang para namang hindi naging totoo yung mga sinasabi nilang yun tungkol sa magandang nangyayari tuwing high school.
     Nung 1st year ako marami na akong naging kaibigan nun.Gaya nung mga naging kaklase ko nung elementary pa lamang ako.Dito kahit papaano naging masaya ang aking taon.May nakasama ako sa aking pagpapatuloy ng pag aaral.Tanda ko nun si Mam Gonzales teacher ko ng english,Todo pasipsip kame dun,lagi naming ipinagdidilig yun kahit hindi bukal sa aming kalooban.Pero kung alam ko lang na babagsak pala ako dun ay sus edi sana hindi nako nagsumikap.
     Nang second year nako,eto na ang mga pangyayaring hindi ko malilimutan.dito kasi nangyari ang mga masalimuot na trahedya sa aming pamilya.
     Lumipat kasi kame ng bahay nun,pero sa pag lipat naming yun ay para bang hindi ako mapakali sa nilipatan naming bahay.Hindi nga ako nagkamali sa akala ko ilang buwan palang kame sa aming tinitirahan ay para bang bumait sakin si papa.Nilambing nya ko ng sobra,di ko nga maipaliwanag kung gano ako naging kasaya nung gabing yun,kaso yun na pala ang huling gabi na makakasama ko siya.inatake sa puso si papa,dead on arrival sa hospital.Nang pagdating namin sa hospital aynakita pa namin si papa na nakamulat ang mata pero patay na.Nakita ko sa kanyang muka ang paghihirap nya mula nung atakihin siya.Sa bag na dala nya ay may pasalubong pa siya sana sa amin.Pero hindi ako umiyak nang mamatay si papa,kaya lang sa aking kalooban,ramdam ko ang sakit na mawawala na siya sa amin.Gusto ko nang umiyak pero parang ayaw ng aking isipan na ilabas ang luha ko sa aking sarili.
     Natakot kame na pag nalaman ng lola ko ang nangyari kay papa ay atakihin din siya.Kaya nagpasya kaming ilihim nalang ito.Kaso wala kaming karapatan upang hiindi sabihin yun eh.Kasi siya ang ina ni papa.Nang malaman ni lola ang nangyari ay para bang pinanghinaan na siya ng loob at parang ayaw na niyang mabuhay pa.
      Isang buwan na ang nakalipas nagpasama ang aking lolo upang magpagupit,pero habang naglalakad kami ay nakita ko na hinahawakan niya ang kanyang dibdib na parang may iniindang sakit.Yun pala inaatake na sya nun.iniisip ko sa sarili ko na kasalanan ko ang nangyaring iyon sa lolo ko kasi kung sinabi ko agad ang nakita ko kina mama edi sana maaga palang ay nadala na namin siya sa pagamutan.Ilang araw si lolo sa ospital,pero di nagtagal ay inatake ulit siya at namatay.
      Kalilibing lang ng lolo ko pumasok nako sa eskwelahan pero sa pagdating ko sa amin ay may nakita akong tolda sa tapat ng bahay nina lola.Yun pala namatay na ang lola ko na ama ni papa,sinabi nina mama sa akin ang nangyari.Naghihingalo na daw si lola nang makita nina mama,para daw kinakaon na ni papa si lola,pero nang sabihin daw nina mama kay lola na bumigay na siya at magpahinga na.Alam namin na hirap na hirap na si lola sa mga nangyayari sa kanya dulot na din siguro ng katandaan.75 years old na kasi si lola.

Ang kaibigan ko na lagi kong kasama sa pagtambay

      Sa mga nang yaring yun saken,nawala ang tagapayo ko sa buhay.natuto akong magrebelde sa mama ko.
   3rd year ako nung natuto akong mag inom.Pero ang pinakamalala sa lahat ay nung sumali ako sa fraternity.Sa ngayun hindi parin alam nina mama ang pagsali ko dun.Habang sumasali ako sa fraterniting yun ay napakadami kong pinagtiisang paghihirap at sakit sa bawat palong natatanggap ko.Pero wala yun,marami nakong napagdaanang malubha pa dun.Kinaya ko ang mga palo na yun.Di nagtagal marami nang mga bugbugan,rambulan ang nagaganap na kasama ang frat namin.Ngayun alam ko na kung bakit ang iba kong mga kakilala ay nagsisisi kung bakit napoasali sila sa frat.

JS Prom. Kasama ko ang mga kaklase ko

       Pero buti nalang nag JS kami.Dun lang ako muling naging masaya.Kasi pagkatapos na pagkatapos ng JS namin ay tomahan agad ang naganap.Di ko makakalimutan yun. 
       Kahit nag js kami ay wala akong isinayaw nun noh.Tambay lang ako.

Kasama ko ang aking mga kaibigan sa pagkuha ng remembrance na pic.

       Pero ngayung 4th year na ko sineryoso ko na ang aking pag aaral.kaya ngayun Top 1 ako sa klase namin.Kahit hindi masaya ang buhay ko samin ay napupunan naman ito nang saya na dulot nang aking mga kaibigan.Sila nga pala ang mga barkada ko!!! Sina Niño,Jaypee,Arjay,at Frank.Sana magkaroon kayu ng tu
     Sana basahin nyu din ang iba pang talambuhay na isusulat ko.Ito naman ang talambuhay ng mga kaibigan ko.